Vandaag stond eigenlijk de Kerstcross in Heerlen op het programma, maar die is afgelast. Begrijpelijk. Het flink gesneeuwd in Limburg en op sommige plekken ligt wel 40cm sneeuw. En hoe ga je zo’n parcours veilig beloopbaar krijgen? Het feit dat het heide gebied is, zal ook geen zout gestrooid mogen worden. De Kerstcross heeft een mooi glooiend parcours op de heide. Maar dat maakt het ook weer link om grote groepen mensen over heen te sturen. Vannacht heeft het weer een beetje gesneeuwd wat maakt dat aangetrapte sneeuw een ijsbaan wordt. De heuvels maken het extra link, zowel berg op als berg af.

Dus verstandige keuze van deze organisatie. Natuurlijk is het jammer, maar ik zie niet zo goed dat mensen zich daar zo druk over gaan maken dat ze de forums ermee vol kalken. Als je wilt lopen hoeft dat toch niet perse in een wedstrijd? Kerscrossen zijn nu ook niet de wedstrijden waar je je piek legt. Trek gewoon je loopschoenen en ga naar buiten.

Het is gewoon lekker om even naa buiten te gaan tijdens de Kerst. Althans wij, Dennis en ik, vinden dat in ieder geval wel. En dat doen we ook. Geen wedstrijd betekent gewoon even schakelen en al snel komen de voordelen. Eerste Kerstdag nergens ‘rekening’ mee te houden. Gewoon tegen enen naar bed. En tweede Kerstdag de ruimte om te kiezen hoe laat en waar we gaan lopen.

Na een lekkere hangochtend gaat dat dan zo gebeuren. Kijken of het weer zo heerlijk draait als gistermiddag. Rekening houdend met de ondergrond werd dat dus rustig en lang. Overal lag nog sneeuw, geen schoongemaakte fietspaden of wegen. Waardoor we soms een stukje steepletraining hadden wanneer we over de sneeuwduinen moesten springen. Dan weer een stuk waar je tot onder aan je knieen in de sneeuw wegzakte, of gewoon een stukje met wat minder sneeuw.

Mooie lucht, zonnetje erbij. Heerlijk! Wat een variatie. En het zag er allemaal prachtig uit. Bossen en velden met aparte accenten door de sneeuw. Een frisse neus gehaald, een beetje bewogen en de rest van de dag een heerlijk gevoel in de benen.

Enzo hebben we een heerlijke rustige Kerst die begon op Kerstavond met een ervaring van een harmonie die langs alle huizen komt om voor de bewoners een paar kerstliedje te spelen.

Komend weekend zakken we af naar het zuiden. Sinterklaas vieren met familie en dat combineren met een cross. Eerst zaterdagavond gezellig samen met als vaste prik gourmetten en zondag ochtend staat de Kapellerbosloop op het programma. Ik denk dat ik er zo´n twintig jaar geleden gelopen heb. Het enige wat ik me ervan herinner is dat er een flinke klim inzit, bij het kapelletje.

Doordat een afspraak werd verplaatst, kreeg ik gistermiddag ineens ´vrije tijd´. Impulsief werd die vrije tijd ingevuld met een cros in Boskoop. Voor de dames stond er 4,5km op het programma. Qua afstand prima te doen. Qua tempo viel het wat tegen. Ik glibberde alle kanten op. Modder en ook zand waren nooit mijn sterkste punt. Op een atletiekbaan en over de weg stuiter ik reactief. Modder en zand werken in dat opzicht niet mee.

Dat wist ik en had me daarop ook ingesteld. Gewoon proberen frequentie te houden en je best doen bij elke pas. Nou, dat lukte wel. Ik had plezier om een weg te zoeken door de blubber. Was het sneller door de plassen water of juist niet? Ik weet het niet. Ik zocht naar mogelijkheden om enigzins een tempo te gaan draaien maar dat kreeg ik niet voor elkaar. Het werd gewoon een spelletje. Waarschijnlijk een paar keer oefenen en dan gaat het effectiever.

Ik ben in ieder geval blij dat ik de cross heb gelopen. Het was erg leuk om te kijken en om te lopen was het een goede training. Geen snelheids training, maar kracht training.

Foto´s: Erik van Leeuwen

Gistermiddag was de Stadsloop in het centrum van Kerkrade, op steenworp afstand waar ik dertig jaar geleden, in oktober 1980, mijn eerst ´wedstrijd´ op de weg liep. Toen, als 9-jarige liep ik de 4km tijdens de Herfstloop door het natuurgebied Erenstein. Ik moest eraan denken, toen we langs het gebiedje reden.

Afgelopen week was ik een paar dagen in Limburg en die liepen iets anders dan gepland. Ik zou op de honden van mijn vader oppassen, iets wat ik altijd erg leuk vind om te doen. Echter Kimba, de Leonberger die in het ´Slippertje van Losseveter´ zo rustig op de achterbank zit als wij in een slippartij verzeild raken, was er niet goed aan toe. Ze kreeg moeilijk lucht en had sinds drie weken tabletjes. Zo raar om te zien, omdat we in augustus ook drie weken hebben opgepast en toen was er nog niks aan de hand.

Donderdagnacht ging het ineens hard achteruit met Kimba, en ben ik bij haar gaan liggen. Het was zo zielig. Vrijdagochtend ben ik met haar naar de dierenarts gegaan en daar kreeg ik te horen dat het beter was om haar te laten inslapen. Verschrikkelijk. Tien jaar lang pastte ik meerdere keren per jaar op Kimba op. Soms een paar dagen, soms een paar weken. Het is echt zo´n schat van een beest. Altijd vrolijk, nooit luisteren, stuntelig, een maatje.

Voor Kimba was het beter. Met medicijnen haar op de been proberen te houden, zou nog steeds een lijdensweg zijn, vertelde de dierenarts. Dan vertrouw je op zijn advies, hoe moeilijk dat op dat moment ook is.

Na twee rare, lege dagen besloten Dennis en ik om zondag ochtend in Kerkrade toch even te gaan lopen. Even naar buiten, afleiding, sporten en een paar oude bekenden ontmoeten.

Achteraf een goede keuze. De Stadsloop, de start midden in het centrum van Kerkrade. De 10km was 1 middelronde en 4 grote ronden. De grote ronde had twee keer een klim, waarin eentje wel redelijk pittig. Voor toeschouwers was het leuk omdat je de lopers vaak langs zag komen. Voor de lopers was het een afwisselend rondje en een goede prikkel omdat je telkens moest wisselen van tempo/pas. Berg af herstellen om weer de heuvel weer te kunnen.

Het eerste rondje ging in 2´46″.
De grote ronden gingen in 9’12” – 9’26” – 9’29” – 9’31”
De eindtijd op de 10km 40’26”. Lekker gebikkeld, mijn best gedaan en een tijd waar ik een goed gevoel over heb.

Klik hier voor het verslag bij L1 TV

Foto: Jan van de Laar

Zaterdag, de dag voor Eindhoven, was er een wedstrijd in Rotterdam; de Maasstadloop. Na twee jaar weer terug op de kalender. Dit is mooi, want met de Maasstadloop kan Rotterdam laten zien dat ze toch nog iets van mooie natuur heeft. Het is een snel parcours, want er is weinig gezigzag en route is beschut. jammer genoeg, klopt dit jaar waarschijnlijk de lengte van het parcours niet…..iets te lang. Maar voor volgend jaar gaat de organisatie zeker zorgen dat de afstand kloppend is. En dan kun je hier heel snel lopen.

We waren zaterdag daar omdat we een filmpje van Maureen Koster wilden maken. Zij liep de 10km, waardoor ik een 5km kon lopen. De start was op de atletiekbaan van PAC, en na 2 ronden verlieten we de baan richting Kralingse Plas. Omdat ik nog 0 tempogevoel heb, klokte ik mijn kilometers.
1km: 3’48″1
2km: 3’43″3
3km: 3’48″3
4km: 3’43″3
5km: 4’20″7
Totaaltijd: 19’23″7

Bij het uitlezen van mijn Suunto, leek het er haast op alsof ik wisseltempo’s heb moeten doen….en de laatste kilometer moet ik dus flink dood zijn gegaan. Maar goed, ik ga hier niets beweren dat het parcours te lang was, of kilometers bordjes verkeerd stonden. Omdat ik simpel weg nog geen tempogevoel heb en ook niet weet wat ik onderweg heb gedaan.

Voor mijzelf telde dat ik onder de 20 minuten ben gebleven. Eigenlijk dezelfde tijd als vorig jaar in Boskoop, toen ik na lange tijd weer eens een 5km liep. Waarschijnlijk is dit dus mijn ‘basis’.

Zondag werd het een verdiende ‘rustdag’ bij de Marathon Eindhoven. (Daar werd overigens bovenstaande foto, die vandaag in de Trompetter stond, gemaakt door Jan van de Laar)

Toen ik net begon te typen verscheen er hierboven automatisch ´Trainingsweek….´. Eigenlijk kan ik het niet echt een trainingsweek noemen. Dennis en ik lopen voornamelijk om toch te blijven bewegen en niet de hele dag te zitten. Als we ´bewegen´ niet bewust inplannen, komt er namelijk niets van terecht. Dan zitten we achter de computer Losseveter bij te werken, we zitten tijdens het monteren van filmpjes, we zitten in de auto op weg naar afspraken, we zitten bij afspraken etc.
We bewegen op dagen dat we erop uitgaan om te filmen. Bij de wedstrijden, of bij de atleten of groepen die we tijdens trainingen bezoeken.

De titel hierboven was Trainingsweek 27 september tot en met 3 oktober en heb ik tijdens het schrijven van dit stukje even aangepast.

Bewegen voelt lekker. We zijn na een training fietstochtje of wandeling weer fris en fit. Maar weten nu wel dat het bewust moet worden ingepland. En voor mijn motivatie heb ik besloten om weer een soort trainingslogje bij te gaan houden.

Maandag 27 september: Totaal 11,5km
De training heb ik ook in het vorige bericht geplaatst. Dennis en ik liepen een kilometer of drie in en hebben op het fietspas in het Kralingse Bos wat tempo’s gelopen. Ter plekke werd het schema bedacht. Ingezet werd op 15 km/uur.
1.000m in 4’02”
2.000m in 7’56” (3’57”-3’59”)
1.000m in 4’01”
1.000m in 3’59”
1.000m in 3’43”
Pauze was telkens 2 minuten

Dinsdag 28 september: 11,5km met wandel
Rondje Kralingse Plas door bos en terug. Na 8km wandelen omdat pees opspeelde. Opgepakt met stukje versnellen, 1 tot 2 minuutjes en dan pauze wandel.

Woensdag 29 september: niet gelopen
Rondje Rotte met ommetje gefietst, ongeveer 35km

Donderdag 30 september: 10-11km
Ingelopen Kralingse Plas via parkeerplaats, daarna bij paarderondje 10 keer een rondje gelopen. Drie keer over paardepad, maar daarna uitgeweken naar asfalt/grint rondje omdat paardepad onder water stond. Duur per tempo varieerde tussen 1’40” tot 1’45”, en de pauze was telkens 1 minuut.

Vrijdag 1 oktober: 11km
Voor mijn doen nu stevig doorgelopen. Gemiddeld was 13km/uur. En dat was met wachten bij stoplicht en opstarten, op bijna Keniaanse manier=heel langzaam.

Zaterdag 2 oktober: Rust

Zondag 3 oktober: 11km
2 km richting Kralingse Plas, dan 22’30” op rondje plas 5km, en vervolgens in et bos op grindpad 10 * 200m (ongeveer) met 45″ pauze. En de loopjes gingen van 40 seconden naar 37 seconden. Lekker gelopen voordat we naar Breda gingen.

Dit weektotaal heb ik in ieder geval het laatste half jaar niet gehaald.